சத்யானந்தன்

புது பஸ்டாண்ட் நாவல் பற்றி நான் அறிமுகமாய்ச் செய்திருக்கும் ஒரு காணொளி யூடியூபில் காணக் கிடைக்கிறது. அதற்கான இணைப்பு ————————-இது.

கலை இறந்ததா? விகடனில் ஆதிரனின் ஆய்வுக் கட்டுரை

பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் ஐரோப்பியப் பண்பாடு, மத நம்பிக்கை அடிப்படையிலான ஒழுக்க விதிகள் அனைத்துமே நம் அசல்தன்மையை, ஆழ்மனக் கிடைக்கையை நாம் உணர்ந்தரியத் தடையாகின்றன என்னும் கருத்தை முன் வைத்த சிந்தனையாளர் நீட்சே. “கடவுள் இறந்து விட்டார். நாம் தான் அவரைக் கொன்று விட்டோம்” என்னும் கருத்தை முன் வைத்து, கடவுள் என்னும் கோட்பாடு வந்த காரணம், நோக்கம் அல்லது இலக்கே காணாமற் போய் விட்டது என்பதையே குறிப்பிட்டார். இது ஆழ்ந்த சிந்தனைக்கு உரியது.

ஆதிரன் அதை மேற்கோளிட்டு கலை வாழ்க்கை பற்றிய புரிதல் மற்றும் தன்னில் இருந்து விலகி மீளுதல், மேலெழுதல் மற்றும் புரிதலுக்கு நகர்தல் என்னும் கலையின் நோக்கங்கள் இன்று அடிபட்டு விட்டன என்று விரிவாய் விவாதிக்கிறார். கலையின் இடத்தை ஆவணப்படுத்தல் நிறைவு செய்யும் சாத்தியம் சந்தேகமே. ஏனெனில் கலையை எந்த அரசியல் மற்றும் ஆதிக்க சக்திகள் கிட்டத்தட்ட சாகடித்தனவோ அவையோ மீண்டும் ஆவணப்படுத்தலிலும் தம் கைவரிசையைக் காட்டும் என்றும். கலை பற்றி வாசிக்கத் துவங்கிய போது கண்ணில் பட்டது. செறிவான கட்டுரை. சிந்தனையைத் தூண்டுவது.

கட்டுரைக்கான இணைப்பு ——————————- இது.

ஜெயமோகனின் நவீனத்துவம் vs  நவீனத்துவம் பற்றிய சரியான புரிதல்

சமீபத்தில் எழுத்தாளன் அறிவுரைக்கலாமா என்ற தலைப்பில் நவீனத்துவம் பற்றிய இரண்டு கட்டுரைகளை ஜெயமோகன் எழுதி இருக்கிறார். அதற்கான இணைப்புகள் கீழே:

எழுத்தாளன் வாழ்க்கை பற்றி அறிவுரைக்கலாமா?

எழுத்தாளன் வாழ்க்கை பற்றி அறிவுரைக்கலாமா -2?

அதன் சாராம்சம் இது தான் ஆழ்மனப் பதிவுகளைச் செய்வதான நவீனத்துவம் விரிந்த மற்றும் ஆழ்ந்த பதிவுகளுக்கோ மற்றும் தன் மனக்கிடக்கையை நேரடியான பதிவில் படைப்பாளி பதிவு செய்யவோ இடம் அளிக்காதது. நவீனத்துவம் ஒரு காலகட்டதோடு வாழ்ந்து மரித்து விட்டது. அதன் பின் வந்த பின்நவீனத்துவம் படைப்பில் எந்த மௌனம் அல்லது இடைவெளி விட்டுப் படைக்க வேண்டும் என்றெல்லாம் கட்டாயங்கள் இல்லை என்பது. அசோகமித்திரனும் சுந்தரராமசாமியும் நவீனத்துவத்தின் வரையறைக்குள் அடைப் பட்டார்கள். நான் (ஜெமோ) அப்படி இல்லையாக்கும். (இது சுருக்கம் மற்றும் அவரது சுற்றி வளைத்தலைப் போட்டு உடைக்கும் புரிதல். அவரோ அல்லது சிஷ்யகோடிகளோ இந்தப் புரிதல் தவறு என்றால் எழுதுங்கள். இந்த இணையதளம் அதை வெளியிடும்.)

ஜெயமோகன் தமது இலக்கிய விமர்சனக் கட்டுரைகள் வாயிலாகவும், பல புது எழுத்தாளர்களைத் தம் தளத்தில் அறிமுகப் படுத்துவது வாயிலாகவும் செய்யும் பணியைப் பாராட்டுவது என் கடமை. அந்தப் பணி வெளிப்படையானதும் கூட. இருப்பினும் அவர் தமது பாணியை அல்லது படைப்புத் தடத்தை இப்படி எல்லாம் தூக்கிப் பிடிப்பதும், அதுவே சிகரம் என்று பூடகமாய்ப் பதிவு செய்வதும் தேவையற்ற முயற்சிகள். அவரது பிரதிகள் பேசுகின்றன. பேசும். பிற படைப்பாளிகளுக்கும் அதுவே. குறிப்பாக அவர் புதுமைப்பித்தனில் தொடங்கி இன்றுவரை நிகழும் நவீனப் படைப்புத் தடத்தை இவ்வளவு எளிதாய்ப் புறந்தள்ள இயலாது. புறந்தள்ளாமல் ஏற்கனவே எழுதி இருந்தாலும் அவை நீர்த்துப் போய் விட்டன என்னும் தொனியே என் கவலை. நவீனத்துவம் மற்றும் பின் நவீனத்துவம் மேடைகள் மட்டுமே. அந்த மேடை மிக விரிந்தது. அதன் விரிவு முழுதும் நின்றாடும் திராணியும், தைரியமும், கற்பனையும் கொண்டவர் ஏகப்பட்டவர். குறிப்பாக கவிதை வெளியிலும் அது நிகழ்ந்தது.

நாம் நம் புரிதலை முழுமைப் படுத்திக் கொள்ள கீழ்க்கண்ட கட்டுரைகள் மிகவும் பயனளிக்கும்.

https://www.dancingtoinnerharmony.com/ என்னும் தளத்தின் நான்கு கட்டுரைகள் மிக விரிவானவை. நவீனத்துக்கு முந்தைய புனைவுத் தடங்களையும் விரிவாய் அலசுபவை. பின் நவீனத்துவம் பற்றிய கட்டுரையின் இந்தப் பகுதி மிகவும் சரியான அணுகுமுறை என்பது என் கருத்து:

——————————————————————————

அப்படியெனில் நவீனத்துவம் துவங்கிய 15-ஆம் நூற்றாண்டு துவங்கி அதன் உச்சத்தை அடைந்த 20-ஆம் நூற்றாண்டு வரையிலான காலகட்ட முயற்சிகளை எல்லாம் பின் நவீனத்துவம் நிராகரிக்கிறதா என்றால் இல்லை, ஒரு வகையில் அதை முழுமை செய்யவே முயல்கிறது.

மேற்குறிப்பிட்ட பல்வேறு கூறுகள் எங்கிருந்து பெறப்பட்டு தொகுக்கப்பட்டன  என்பதைப் புரிந்து கொண்டால்,  அது எந்தக்கூறுகளையெல்லாம் எந்த இயக்கத்தில் இருந்து எடுத்துக் கொள்கிறதென்றும் எவற்றை எல்லாம் விட்டுத் தள்ளுகிறது என்றும் புரிந்து கொள்ளலாம்.

பிராய்டின் தனி மனிதன் சமூகத்தினால்  அடக்கப்பாட்ட பாலியல், சமூக விருப்பங்கள் கனவுகள் மற்றும் அதிவிருபங்கள் ஆகியவற்றால் உருவாக்கப்பட்டவன் என்ற கருதுகோளை முன் வைத்து, அவற்றை எல்லாம் படைப்பு வெளியில் முன்வைக்க வேண்டிய தேவையை எடுத்துக் கொண்டது.

நீட்சேயின் இன்மைவாதம்(Nihilism) மற்றும் சந்தேகத்தன்மை முதலியவற்றால் உண்மையை பிரதிபலிப்பது என்பதன் மீதான அவநம்பிக்கையை எடுத்துக் கொண்டது. விட்கென்ஸ்டைனின்(Ludwig Wittgenstein) மொழிக் கோட்பாடுகளிலிருந்து மொழி என்பது உண்மையை அல்லது பொருளை நேரடியாகக் குறிப்பிடும்  அறிவார்ந்த ஊடகம் அல்ல, அது குறிப்பிடப்படும் சந்தர்ப்பங்களைப்பொருத்து உருவாகும் குறியீடுகள், தனிச்சையாக அர்த்தங்களை உருவாக்கும் அமைப்பு என்ற கருதுகோளை எடுத்துக் கொண்டது.

ஐன்ஸ்டீனின் சார்பியலிலிருந்து(Relativity Theory) நிச்சயமான, அறிவார்ந்த, தர்க்கம் சார்ந்த பார்வைகளைக் குறித்த கேள்விகளை எடுத்துக் கொண்டது. தியரி ஒப் காம்ப்ளெக்சிட்டி (Theory of Complexity), மண்டல்ப்ரோத்ஸின் (Benoit Mandelbrot) பிராக்டல் ஜியோம்தி(Fractal Geometry) போன்றவற்றயும் எடுத்துக் கொண்டது.

இந்தத் தளத்தில் எழுதிய சிந்தனையாளரின் பெயர் தெரியவில்லை. அவர் அதில் தம் பெயரை இடவும் இல்லை. ஆனால் மிகவும் செறிவான கட்டுரைகள். இணைப்புகள் கீழே:

இலக்கிய இயக்கங்கள் – பகுதி -1

இலக்கிய இயக்கங்கள் – பகுதி -2

இலக்கிய இயக்கங்கள் – பகுதி -3

இலக்கிய இயக்கங்கள் – பகுதி -4

தமிழவன் தமிழ்க் கவிதைகள் வழி நவீனத்துவத்தை விளக்கும் கட்டுரைக்கான இணைப்பு ——————————> இது.

இலக்கிய விமர்சகரின் பெயர்  மற்றும் முழு நூலின் தலைப்பு கிடைக்கவில்லை. ஆனால் இந்த அத்தியாயம் நம் முன்னோடிகளின் பங்களிப்பை விரிவாய்ச் சொல்வது.

தமிழ்ச் சூழலில் நவீனத்துவம்

மிகவும் வருத்தம் அளிப்பது ஜெமோவின் குரு நித்யா இங்கும் வந்து விட்டார். ஜெமோ போன்ற ஒரு முதிர்ந்த படைப்பாளிக்கு நவீனத்துவம் மற்றும் பின்நவீனத்துவம் குருபீடத்தை முற்றிலும் நிராகரிப்பவை என்பது பிடிபடாதது பெரிய சோகம். இந்திய சிந்தனை மரபின் மிகப் பெரிய ஓட்டை குரு சிஷ்ய பாரம்பரியம். அதை தெளிவாய் முன் வைத்த ஒரே சிந்தனையாளர் ஜிட்டு கிருஷ்ணமூர்த்தி மட்டுமே. ஜெமோ நித்யாவழி புரிதல் அவரது சுதந்திரம். ஆனால் நித்யாவை முன்னுதாரணம் காட்டினால் பிற பதிவுகளையும் கையில் எடுக்க வேண்டும். எனக்கு வசதியான வருடலான ஒன்றைத் தான் தூக்கிப் பிடிப்பேன் என்பது பெரும் படைப்பாளியின் பாட்டை ஆகவே ஆகாது.

நிறைவாக ஒன்றே ஒன்றைக் கூறி முடிக்கிறேன். ஜெமோவுக்கு எதிர்வினை கூறுவதை விடவும் ஒரு தெளிவு இருக்க வேண்டும் என்பதே அடியேனின் நோக்கம்.

நவீனத்துவம் பின்நவீனத்துவம் இரண்டுமே புனைவின் விரிவில், கற்பனை மற்றும் கதை சொல்லும் முறையின் வீச்சில் வாசகனின் மனத்தடைகளை உடைத்து அவனைக் கற்பனை மிகுந்த வாசிப்புக்கு இட்டுச் செல்லும் அற்புதத்தை நிகழ்த்திக் காட்டுபவை. இதை நிகழ்த்தும் எந்தப் படைப்பும் நிற்கும். பிற காலாவதியாகும். அதனால் தான் காஃப்காவின் Metamorphosis  என்றும் நவீனத்துவத்தின் பின் நவீனத்துவத்தின் பிரம்மாண்டக் கலங்கரை விளக்கமாய் நிற்கிறது.

(image courtesy:shutterstock.com)

கேசவ் வெங்கடேஷ் பறவைகள் ஏன் முக்கியம் என்று நனை வாட்ஸ் அப் குழுவில் இட்டிருக்கும் பதிவு கீழே. அவருக்கும் நனை நண்பர்களுக்கும் நன்றி. 

பறவைகள் ஏன் முக்கியம்?
பறவைகளை ஏன் பாதுகாக்க வேண்டும்?

1, பறவைகள் மகரந்த சேர்க்கை செய்து தாவரங்கள் பெருகச் செய்கின்றன.

2,பயிர்களை அரித்து நாசம் செய்யும் பூச்சிகளை தின்று பயிர்களைக் காக்கின்றன.

3, விதைகளை உண்டு எச்சத்தின் வழியே வறண்ட நிலங்களிலும் மரங்களை மலர்த்து கின்றன.

4,வேட்டையாடும் பறவைகளால் சிற்றுயிர்களின் பெருக்கம் கட்டுக்குள் இருக்கின்றன.

5, இறந்ததை உண்ணும் பறவைகளால் இயற்கை தூய்மை செய்யப்பட்டு தொற்றுக்கள் வராமல் தடுக்கப்படுகின்றன.

இதன் பொருட்டு நாம் பறவைகளைப் பாதுகாக்க வேண்டும்!

நாகணவாய் (மைனா) இல்லாது போனால் வெட்டுக்கிளிகள் பெருகும்.

ஆந்தைகள் அழிந்தால் எலிகளுக்கு கொண்டாட்டம்.

கருச்சாண் குருவி காணாமல் போனால் பூச்சிகளின் ஆட்சி தொடங்கிவிடும் .

பறவைகளை,
ரத்தத்தின் ரத்தமாய், உடன் பிறப்பாய், தோழமையாய் பாவித்து தான் பாரதி “காக்கை குருவி எங்கள் சாதி ” என்று பாடியிருப்பார் போலும்…

மனிதர்கள்,
கிளிப்பேச்சு கேட்கவும்
குயிலிசையில் கிறங்கவும்

மயிலசைவில் மயக்கவும் இயற்கை பறவைகளைப் படைக்கவில்லை!

பறவைகளுக்கும், தாவரங்களுக்குமிடையே ஓர் நுட்பமான உணவுச்சங்கிலி ஊடாடுவதை உணர்வதும், உணர்த்துவதுமே “சூழலியல் “

பறவைகள் உண்டு எச்சத்தின் வழியே வெளியேறும் விதைகள்தாம் முளைக்கும். பறவைகள் அழிந்தால் தாவரங்களும் அழியும்!

மனிதர்களால் மரங்களை நட்டு வளர்க்க முடியும்!

மகரந்த சேர்க்கை செய்ய முடியாது..!

பூஞ்சை, புல், பூண்டு, செடி, மரம் என்று தாவரத்தொகுதியின் வளர்ச்சிக்கு பங்களிப்பவை பறவைகள்.

“மனிதர்கள் இல்லாத உலகில் பறவைகள் வாழ்ந்து விடும். பறவைகள் இல்லாத உலகில் மனிதர்களால் வாழ முடியாது ” என்று ஐம்பது வருட ஆய்விற்குப் பிறகு நமக்கு அறிவுறுத்தினார் ” சாலிம் அலி “

பசுமையைப் போல பறவைகளையும் பரவச் செய்வோம்!

குளிரூட்டப் பட்ட அறைகளை விடவும் … தென்றல் உலாவும் தெருக்களை நமது குழந்தைகளுக்கு விட்டு வைப்போம்!

(image courtesy: shutterstock.com)

சமகாலம், சரித்திர காலம் மற்றும் வருங்காலம் ஆகிய மூன்றும் செறிவுடன் பின்னி நம் சமூகத்தின் அரசு சார்ந்த பிம்பத்தை கலையாய் வடித்துள்ள நாவல் ’புது பஸ்டாண்ட்’. இது அமேசானில் வெளிவந்து விட்டது. அதற்கான இணைப்பு —————இது.

சென்னை புத்தகக் கண்காட்சியில் ஸ்டான் எண்கள் 376 & 377 ஜீரோ டிகிரி பதிப்பகத்தாரிடம் நேரிலும் வாங்கலாம். வாசகர்களின் ஆதரவு எனக்கு ஊக்கமளிக்கும் . நன்றி.

போடி மாலன் நினைவு சிறுகதைப் போட்டி முடிவுகள் – 2019

தமிழ்நாடு முற்போக்கு கலை இலக்கிய மேடை விருதுகள் 2019 விழா 29.12.2019 தேனீயில் நடைபெற்றது. அதன் நிறுவனர் விசாகன், பொதுச்  செயலாளர் அம்பிகா மற்றும் தலைவர் ரகு ஆகியோர் இதை ஏற்பாடு செய்திருந்தார்கள். அவர்களுக்கு என் நன்றி. பேசிய அனைவரின் குரலும் குடியுரிமை சட்டத்துக்குக் கடும் கண்டனத்தை எதிரொலித்தது. ஜன நாயகத்தைத் தவறாகப் பயன்படுத்தி என்ன வேண்டுமானாலும் செய்யலாம் என்னும் நிலை ஒரு நாள் மாறும் என்னும் நம்பிக்கையை அவர்களின் எழுச்சி வெளிப்படுத்தியது. நான் தீவிரமாக செயற்படுவது இலக்கியப் படைப்பாக்கத்தில் மட்டுமே. களத்தில் உள்ளோருக்கு நான்  ஆதரவு தெரிவிப்பதை தனியாகவும் பதிவுகளிலும் செய்து வருகிறேன். ஆனால் என் கவலை ஒன்று இருக்கிறது. இலக்கியவாதிக்குத் தன் கொள்கை சார்புக்கு உரிமை உண்டு. மறுபக்கம் புனைவு என்பது கொள்கையின் எதிரொலியாகக் குறுகி விட முடியாதது. அப்படிக் குறுகினால் அது பிரச்சாரமாகவே  நின்று விடும். கலை தனது நுட்பமான தொனியில் வெளிப்படுத்தும் அதிர்வு காலத்தை வென்று நிற்கும். ஆனால் அது ஒரு குறிப்பிட்ட நடப்பின் பிரதிபலிப்பாக இருக்காமல் சுதந்திர சிந்தனையின் நீர்க்காத நெருப்பாய் என்றும் கனன்ற படி இருக்கும்.

விருதுகள் பற்றி எனக்குக் கடுமையான விமர்சனங்கள் உண்டு. அதனாலேயே கடந்த இருபது ஆண்டுகளாக நான் விருதுகளை விட்டு விலகியே இருந்தேன். ஓரு முறை பணிவுடன் மறுக்கவும் செய்தேன். விருதுகள் ஒரு படைப்பாளி அல்லது அவரது படைப்புக்களுக்கு தர உத்திரவாதச் சான்றிதழ்கள் ஆகா. அப்படி ஒரு சான்றிதழ் தேவைப் படாமல் நிமிர்ந்து நிற்கும் அசலான ஒரு பிரதி.

சமீப காலமாக எனக்குள் ஒரு மனமாற்றம் ஏற்பட்டுள்ளது. முன்னெல்லாம் இலக்கிய அமர்வுகள், விவாதக் கூட்டங்கள் நிஜவெளியில் நிகழ்ந்தன. இப்போது அவை மின்னணு வெளி அதாவது சமூக ஊடகங்கள் வழி நிகழ்கின்றன. இன்று ஒரு அமைப்பு தரும் விருது ஒரு கூடுதல் மற்றும் கௌரவிப்பு மையமானவை. கிட்டத்தட்ட ஒரு அறிவார்ந்த ‘பார்ட்டி’ அளவே. ஆனால் அவையேனும் நிகழட்டுமே. விருதுக்குழுவாவது வாசிக்கட்டுமே. ஒரு நூலை மேலெடுக்க இது மற்றுமொரு கதவு. ஒரு கௌரவத்தை நான் நிராகரிக்காது பங்கு பெறும்போது ஒரு அறிவார்ந்த சமூக உறவை நானும் மேலெடுக்கிறேன்.

பிரதிகள் பற்றிய விமர்சனம் மற்றும் விவாதம் மற்றும் மதிப்புரைகள் மட்டுமே இந்த விழாக்களின் இலக்கியச் செறிவை உறுதி செய்யும். இல்லை இவை சிந்தனையாளர்களின் ‘பார்ட்டி’ போல நின்று விடும்.

2016க்குப் பின் அச்சு ஊடகத்தில் எழுதத் துவங்கினேன். 2019லிருந்து எந்த அளவு இயலுமோ இலக்கியக் கூட்டங்களி கலந்து கொள்கிறேன். மதுரையில் ஒரு நாள் யுவன் படைப்புகள் பற்றிய கருத்தரங்கில் கலந்து கொண்டதும், நேற்று தேனீ விழாவில் கலந்து கொண்டதும் தோழமை உணர்விலேயே.