இலவசங்கள் என்கிற மனநோய்! – தினமணி கட்டுரை

சற்றே கடுமையான​ தலைப்பு. கட்டுரைக்கான​ இணைப்பு —- இது.

கட்டுரையின் மையக் கருத்து இந்தப் பத்தியில் இருக்கிறது:
————————–
வாக்கு வங்கிக்காக அரசுகள் வழங்கும் விலையில்லாப் பொருள்களால் விரயமாகும் மக்கள் வரிப் பணம் ஒருபுறம்; இலவசங்களை அறிவிக்கச் செய்து மக்கள் மனங்களைக் கெடுத்து, இலவசங்களை எதிர்நோக்கிக் கையேந்திக் காத்திருக்கும் அவல மனநிலையை ஏற்படுத்திய ஆட்சியாளர்கள் ஒருபுறம் என நாடு எங்கு சென்று கொண்டிருக்கிறது?
——————-

இந்தக் கட்டுரை தேர்தலில் வாக்குறுதிகளே இலவசங்களை மையமாகக் கொண்டிருப்பதை ஒட்டியது. இது தமிழ் நாட்டில் மட்டுமல்லாமல் பிற​ மாநிலங்களிலும் இருப்பதே.

கட்டுரை வீட்டு உபயோகப் பொருட்கள் பற்றிப் பேசுவதை ஏற்க​ முடிகிறது. ஆனால் மாணவர் விஷயத்தில் அதை நாம் வேறு கண்ணோட்டத்தில் தான் பார்க்க​ வேண்டும்.

காமராஜர் கொண்டு வந்த​ மதிய​ உணவு பின்னாளில் எம் ஜி ஆரால் விரிவாக்கப்பட்டது. ஊட்டச்சத்து இல்லாத​ பிள்ளைகளுக்கு இதனால் கிடைத் த​ நன்மைகள் பல​ ஆய்வுகளில் வெளி வந்தன​. மறுபக்கம் ஒரு மாணவியை எடுத்துக் கொள்வோம். தன்னம்பிக்கை, தற்சார்பு என்ற​ இரண்டும் ஒரு சைக்கிளால் அவளுக்குக் கிடைக்கும். என்னைப் போல​ வசதியான​ ஒரு ஆளுக்கு இது புரியாது. கிராமப் புறங்களில் 100 ரூபாய் இன்றும் பெரிய​ தொகைதான்.

ஒரு பெண் குழந்தையின் பிரச்சனைகள் அவளின் கல்வி இவை கிராமப் புறங்களிலும் வறிய​ குடும்பங்களிலும் முன்னுரிமை பெறுவதே இல்லை. எனவே மாணவர்களுக்கு பள்ளிக்கூடம் சைக்கிள், மடிக்கணினி தருவதோடு நிற்காமல் தம் திறன்களை மேம்படுத்திக் கொள்ளும் பயிற்சிகளையும் தர​ வேண்டும். விளையாட்டில் தம்மை உயர்த்திக் கொள்ளவும் உதவ​ வேண்டும்.

பொது மக்களைப் பொருத்த​ அளவில் பெண்களுக்கு சத்துமாவு, முட்டை போன்றவை வழங்கி குழந்தைகள் பெண்கள் ஆரோக்கியத்தை நாம் பேணினால் பெரிய​ அளவில் நம் மனித​ வளம் மேம்படும்.

(image courtesy: blog.childfund.org)