வெய்யில் முகத்தில்

சுட்டு

எழுப்பி விட்டது

குதிரையைத் தேடின​ விழிகள்

செங்குத்து மலையில் நேற்று எங்கோ

புரவி நின்று விட்டது

நினைவுக்கு வந்தது

இரவில் அவள் தென்பட​ மாட்டாள்

ஆனால் தேடி வருவதற்குள்

பொழுது சாய்ந்து விட்டது

அவளே ஒரு கனவோ?

இல்லை. நெஞ்சில் இருந் து

வாளை உருவி அவள் ஆற்றிய​

புண் தழும்பாயிருந்ததே

கவசங்களைக் கழற்றினான்

உடைவாளையும்

முன்கைக் காப்புப் பட்டைகளையும்

நெஞ்சில் தழும்பு இருந்தது.

கனவல்ல​

உடன் எதிர்ப்பட்டாள்

“ஆயுதங்களை நீக்கினால் தான்

நீ வருவாய் என்னும்

புரிதல் இப்போதே நிகழ்ந்தது”

“நான் ஒரு கனவு

மறுபடி வரமாட்டேன்

என​ ஏன் நினைத்தாய்?”

அவள் புன்னகையில்

மலை மூழ்கியது

(10.1.2016 திண்ணை இதழில் வெளியானது)

(image courtesy: pininterest.com)